Jeszcze pod koniec drugiej klasy liceum nawet przez myśl mi nie przeszło, że za rok będę studiować na jednej z najbardziej prestiżowych uczelni w Anglii – Lancaster University. Wtedy nie brałam nawet takiej opcji pod uwagę, ponieważ przerażała mnie wizja wyjazdu do innego miasta w Polsce, nie wspominając już o tym za granicę. Wszystko się jednak zmieniło, gdy w czasie moich zajęć w liceum odwiedziła nas przedstawicielka uniwersytetu Aberyswyth, którego sama była absolwentką.

Jeszcze tego samego dnia trafiłam na organizację Smart Prospects, która od razu wydawała mi się najbardziej profesjonalną wśród tych zajmujących się pomaganiem w aplikowaniu na studia w Wielkiej Brytanii. Pamiętam, że jeszcze tego samego dnia pomyślałam sobie, że w sumie czemu nie, że jeszcze moi rodzice żyli w takich czasach, że nie mieli takich możliwości, więc trzeba z nich po prostu korzystać. Po długim i dokładnym ‘research’u’ po uniwersytetach w UK, oczywiście z 24/7 wsparciem i cennymi radami Smart Prospects, moim firm choice został już wcześniej wspomniany Lancaster University, na który udało mi się spełnić wymagania (3 rozszerzenia, overall 80%).

Aby oswoić się chociaż trochę z brytyjskim akcentem i zapoznać z angielską kulturą, postanowiłam w czasie wakacji wyjechać na dwa miesiące do Leeds. I był to naprawdę świetny pomysł, który  polecam wszystkim tegorocznym maturzystom, ponieważ przyjeżdżając teraz do Lancaster miałam już założone konto bankowe, angielski numer oraz numer NIN (często wymagany przez pracodawców), a także bezcenne doświadczenia wizened z pierwszą pracą a także pierwszą tak długą rozłąką z najbliższymi.

Przed przyjazdem nie miałam pojęcia jak wygląda uniwersytet, więc nie wiedziałam za bardzo czego się mogę spodziewać. Dlatego gdy po raz pierwszy zobaczyłam Lancaster Uni, wywarł on na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Teren kampusu jest przeogromny, jednak nie ma się o co martwić, ponieważ wszystko jest odpowiednio oznakowane, do tego stopnia, że naprawdę trzeba być zdolnym, żeby się tam zgubić. ? Budynki są nowoczesne i świetnie wyposażone, a cały teren czysty, zadbany i otoczony ogromna zieloną przestrzenią z idealnie przyciętymi trawnikami.

Mieszkam poza kampusem, w centrum miasta, co jest dość rzadko spotykane wśród  studentów pierwszego roku, zwanych potocznie ‘freshersami’. Jednak pomimo tego, brałam udział w jak największej ilości wydarzeń, zabaw i spotkań organizowanych podczas pierwszego tygodnia, tzw. ‘freshers week’ i wcale nie utrudniło mi to poznania mnóstwa osób z najróżniejszych zakątków świata.

Wiadomo, że początki nigdy nie są łatwe, więc pomimo tego, że znałam przed przyjazdem kilku Polaków ze starszych roczników, to i tak czułam się lekko zagubiona i samotna. To już nie jest liceum na 300 uczniów mieszczących się w jednym budynku, tylko przeogromny teren gromadzący ponad 13000 osób z każdego kontynentu świata, o każdym możliwym kolorze skóry czy wyznania.

Uważam, że dziwne by było, gdyby ktoś od razu czuł się swobodnie i komfortowo w takim środowisku. Z doświadczenia już wiem, że jest to po prostu kwestia przyzwyczajenia, ponieważ stykamy się z czymś zupełnie dla nas nowym. A powszechnie wiadomo, że człowiek odczuwa strach przed nieznanym. Jestem tu jednak tylko tydzień, a i tak mogę szczerze powiedzieć, że z każdym dniem jest coraz lepiej. Ciągle poznaję nowych ludzi, którzy są przecież w dokładnie takiej samej sytuacji jak ja. I chyba to właśnie jednoczy nas najbardziej – to, że każdy zostawił w swoim kraju najbliższą rodzinę, przyjaciół i chce poznawać nowych ludzi.

Więc najważniejsza rada – nie bójcie się podchodzić pierwsi do nieznajomych, nie myślcie sobie, że to głupie, że nie wypada, że co sobie inni pomyślą. Nawet nie zdajecie sobie sprawy ile szczerych uśmiechów i wdzięcznych spojrzeń wywołałam właśnie poprzez zapoznawanie się z własnej inicjatywy. Bądźcie zatem odważni, wierzcie w siebie i swoje możliwości, a droga do sukcesu stoi przed wami otworem.