Aplikacja na medycynę składa się z dwóch głównych elementów: a) academic criteria b) non-academic criteria.
O wymaganiach ocenowych (academic criteria) możesz przeczytać w poprzednim artykule, natomiast niniejszy oraz następny artykuł ma na celu opisanie tzw. non-academic criteria, czyli wszystkiego tego, na co uczelnie zwracają uwagę, a co ocenami nie jest.
Warto dodać, że non-academic criteria, choć rozważane tylko wtedy, gdy kandydat spełnia academic-criteria oraz posiada odpowiedni wynik z egzaminu wstępnego (UKCAT, BMAT, GAMSAT), są tak samo ważne jak wymagania dot. ocen. Jest to spowodowane głównie tym, że General Medical Council (GMC), czyli angielski odpowiednik polskiej Izby Lekarskiej, nałożył na wszystkie szkoły medyczne, obowiązek upewnienia się, by przyszły student medycyny chociażby wykazywał jakieś oznaki tego, że będzie dobrym lekarzem oraz tego, że jego/jej decyzja o studiach została dogłębnie przemyślana. Jakkolwiek to brzmi, do non-academic criteria należy podejść poważnie.
<<<<<<<<<<<<<CTA
Jak oceniane są non-academic criteria?
Non-academic criteria oceniane są niemalże we wszystkich fazach aplikacji, poprzez:
- Personal Statement
- Referencje
- Rozmowę kwalifikacyjną (interview) – zarówno w jej trakcie jak i po niej (porównanie kandydatów)
- Work Experience Form
WAŻNE: Przed interview, większość uniwersytetów prosi o wypełnienie tzw. work experience form, w którym to należy wpisać dane kontaktowe osób i placówek w których robiliśmy wolontariat, pracowaliśmy lub odbyliśmy staż. Weryfikowane są tylko losowo wybrane formularze, więc istnieje szansa, że sprawdzony będzie akurat Twój!
Nigdy nie należy więc kłamać. Tak samo jeśli chodzi o academic criteria. Jeśli nasza nieszczerość wyjdzie ‘na jaw’ zostaniemy od razu skreśleni z listy kandydatów. Przyszły pracownik służby zdrowia musi być przecież szczery i prawdomówny, by budzić zaufanie pacjentów jak i kolegów z zespołu.
Dodatkowo pamiętaj, że każdy musi dostarczyć oryginały dokumentów potwierdzających kwalifikacje typu academic criteria, a więc tutaj o nieszczerości nie może być mowy.
Work experience – co, gdzie, jak długo?
W przypadku większości kandydatów świeżo po szkole średniej, osoba typu traditional student, nie jest zbyt ważne co, gdzie i jak długo będziesz robił/a. Ważne jest natomiast to, co z danego doświadczenia zyskasz i jak to wykażesz podczas procesu aplikacyjnego.
Osoby aplikujące na medycynę często posiadają szerokie pole manewru* co do wyboru typu work experience.
*uczelnie na studia weterynaryjne często już na wstępie podadzą nam wytyczne co do ilości, długości i miejsc zaliczających się do work experience.
Na work experience mogą składać się:
- zatrudnienie płatne (praca)
- wolontariat
- staże, praktyki i obserwacje (np. lekarzy specjalistów podczas wykonywania ich codziennych obowiązków)
W przypadku medycyny i stomatologii, najlepiej będzie, jeśli choć niektóre z oferowanych przez nas work experiencebyło jakoś związane z opieką zdrowotną – wtedy możemy wykazać tzw. insight into profession, czyli nasze zrozumienie istoty zawodu lekarza.
Ponadto, co ważniejsze, praca/wolontariat w opiece zdrowotnej pozwoli nam na kontakt z pacjentem, rozwijanie naszych umiejętności interpersonalnych w środowisku stresowym (jakim jest szpital czy inna placówka opieki zdrowotnej) oraz wstępne zapoznanie się z etyką pracy i przepisami dotyczącymi działalności danych placówek.
Wspomnieć również należy o tym, że każda praca, nawet taka niezwiązana z opieką zdrowotną coś Ci przyniesie. Dobrym przykładem może być praca w restauracji lub nawet w fast-foodzie. Osoba taka wykazuje umiejętność pracy w zespole, pracy pod presją (szybkość obsługi), odpowiedzialność (transakcje pieniężne), kontakt z klientami, stosowanie się do zasad BHP. Podobne korzyści przyniesie nam wolontariat np. w stołówce dla bezdomnych.
Tak więc, jeszcze raz, nie liczy się to, gdzie będziesz pracować, tylko co z danego doświadczenia wyniesiesz i jak możesz przełożyć to do przyszłego kierunku studiów oraz zawodu.
Podsumowując, aby zdobyć przyzwoite doświadczenie, nie musisz płacić fortuny firmom zajmujących się organizacją zagranicznych wycieczek – wolontariatów, dla potencjalnych kandydatów na medycynę. Jeśli tylko będziesz aktywnie uczestniczyć podczas jakiegokolwiek wolontariatu czy pracy oraz włożysz w to chęci, siły, a często i serce, to gwarantuję Ci, że będziesz mógł/mogła zrobić pozytywne wrażenie na komisji rekrutacyjnej.
Długość i ilość
Przy aplikacji na medycynę, nie ma jakiegoś szczególnego nacisku na długość i ilość działalności z zakresu work experience. Jeśli masz taką możliwość, dobrze jest, jeśli możesz pochwalić się kilkoma różnymi inicjatywami, gdyż wykaże to Twoją wszechstronność, umiejętność organizacji czasu i poświęcenie.
Wykonywanie kilku różnorodnych działalności z zakresu work experience jest ważne szczególnie dla: non-traditional students jak i studentów aplikujących ponownie, po uprzednio nieudanej rozmowie kwalifikacyjnej oraz kandydatów którzy mieli dłuższą (np. roczną) przerwę w edukacji.
Długość danej aktywności nie jest aż tak istotna, jednakże regularne odwiedziny np. w hospicjum wykażą Twoje zaangażowanie i odpowiedzialność.
Przydatne rady
- Kwestia formalna.
Pamiętaj, aby mieć wszystko udokumentowane (zaświadczenia, umowy) oraz mieć (dobry!) kontakt z placówką lub z pracodawcą. Jest to konieczne przy wypełnieniu work experience form, gdyż jest to niejako “dowód” na to, że daną pracę/wolontariat faktycznie wykonaliśmy. - Prowadź dziennik.
Zaleca się prowadzenie dziennika, w którym dobrze jest zapisywać swoje refleksje dotyczące work experience. Przyda się to przy pisaniu personal statement i przy przygotowaniach do interview. A więc, gdy rozwiązałeś/aś jakiś problem, pomogłeś/aś komuś słowem, gestem czy uczynkiem – zapisz to. Zapisuj również to, czego się nauczyłeś/aś poprzez bierne lub aktywne uczestniczenie w danej sytuacji. - Pamiętaj o zasadzie poufności (confidentiality).
Zarówno w personal statement jak i na interview nie powinno się wspominać o danych osobowych jak i o jakichkolwiek innych informacjach, które pozwolą osobie postronnej na zidentyfikowanie osoby, o której mówisz. Ponownie, szkoły medyczne są bardzo na to wyczulone, gdyż zasada confidentiality jest jedną z ważniejszych zasad, jakimi kierują się pracownicy służb państwowych, a więc i pracownicy służby zdrowia.
Jak i kiedy zacząć zdobywać doświadczenie?
Jest wiele sposobów na to, by zdobyć doświadczenie zawodowe. Przykłady to poszukanie takowego poprzez Internet (np. oferty wolontariatu) czy osobisty kontakt z daną placówką. Przy organizacji praktyk, można użyć kontaktów rodzinnych i personalnych (np. znajomy lekarz może oprowadzić nas po oddziale i pokazać to, jak pracuje), jednak warto przy tym pamiętać, by nie ‘chwalić się’ w personal statement czy na interview tym, że wykorzystaliśmy własne kontakty w celu załatwienia sobie doświadczenia (byłoby to niejako niesprawiedliwe co do innych kandydatów jak i mogłoby sprawić to wrażenie tego, że w zdobycie danego doświadczenia nie włożyliśmy sporo pracy).
Jeśli na medycynę aplikować będziesz jeszcze w klasie maturalnej (tak by zaraz po ukończeniu szkoły średniej zacząć studia), zdobywanie work experience zacznij najlepiej już w pierwszej klasie liceum lub nawet w trzeciej klasie gimnazjalnej (pod koniec klasy drugiej liceum, będziesz musiał/a myśleć już o napisaniu personal statement, który wysłany będzie na początku klasy trzeciej liceum wraz z aplikacją UCAS).
Ważne jest, by po wysłaniu aplikacji, kontynuować swoją działalność na polu work experience. Spowodowane jest to tym, że będziesz wypełniać work experience form przed rozmową kwalifikacyjną, gdzie wpiszesz zakres czasowy uczęszczania na dany wolontariat (jeśli okaże się, że robiłeś/aś coś tylko po to, by ‘dostać się’ do szkoły, może to wywołać złe wrażenie na komisji rekrutacyjnej; jeśli natomiast kontynuujesz swoją pracę, wykaże to poświęcenie z Twojej strony oraz zaangażowanie).
Propozycje work experience
- Opieka zdrowotna: szpital, hospicjum, dom seniora;
- Inne (pomoc socjalna): Czerwony Krzyż, dom dziecka, dom dziennego pobytu, stołówka dla bezdomnych;
- Praca zarobkowa: gdziekolwiek (no może nie jest zalecana praca w rzeźni – gdzie zabijamy zwierzęta; w takim przypadku, choć możemy wykazać odpowiedzialność, jaką jest posiadanie i utrzymanie zatrudnienia, to niestety przyczyniamy się do zabijania zwierząt, a więc i potencjalnie nie jesteśmy osobami pełnymi miłosierdzia – kwestia ważna dla przyszłego lekarza – choć jest to sprawa sporna).
Doświadczenie zawodowe na studia medyczne w Wielkiej Brytanii jest tylko częścią non-academic criteria. Co jeszcze musisz wiedzieć i zrobić, aby zmaksymalizować swoje szanse na medycynę w UK? O tym dowiesz się w drugiej części tego artykułu, skupiającej się na etyce i profesjonaliźmie!